't Was in de blonde maand van mei
Een zoele dag op 't land, Heer
Toen liep een maagdeken ei-ei
Blij langs de waterkant, Heer
't En was bij Spaarne's breed begin
Ze zong een vrolijk lied, Heer
Ze had het heet en was van zin
Te baden tussen 't riet, Heer

Met schitt'rend, spiedend, wakend oog
Keek zij eerst om zich rond, Heer
Of ergens niet een mannenoog
Naar haar te loeren stond, Heer
En toen zij wist dat geen schavuit
Zou spieden naar haar schoot, Heer
Tok zij verliefd haar rokken uit
En stond daar dus ontbloot, Heer

Zo sprong ze rond in Spaarne's stroom
Ze was als Venus zelf, Heer
De vissen dachten aan een droom
Bij 't zien van zulk een elf, Heer
En elke baars en voorn en poon
Keek zich de ogen uit, Heer
Bij 't zicht op zoveel vrouw'lijk schoon
Verschoten zij hun kuit, Heer

Een knaap, die graag haar minnaar was
Maar steeds haar neewoord kreeg, Heer
Lag heim'lijk in het hoge gras
Zijn liefde steeg en steeg, Heer
Op bei' zijn wangen gloeide 'n blos
En langer hield hij 't niet, Heer
Hij rukte al zijn kleren los
En sprong toen in de vliet, Heer

Zij schreeuwde, gilde: "Stop, stop stop!"
Wat moest zij anders doen, Heer
Hij dook haar na en dook haar op
En toen, en toen, en toen, Heer
Wat Adam eens bij Eva deed
Heeft hij bij haar gewekt, Heer
Zij lag daar immers ongekleed
Dus heeft hij haar bedekt, Heer

Zij huilde half, maar bleef niet koud
Geheel en al ontdaan, Heer
Riep zij: "Als jij niet met mij trouwt
Komt dat je duur te staan", Heer
Hij zei: "Dat antwoord neem ik aan"
Hij hield niet van half werk, Heer
"Vannacht laat ik je niet meer gaan
En morgen, naar de kerk", Heer