Steel de zon, en schenk je ook de maan
Pluk een ster,
om met je mee te gaan.
Dat je weet,
ik zal er steeds weer zijn,
die je beschermen zal,
tegen je angst en pijnen.
En hemelhoog,
bouw ik een regenboog,
waar ik de kleuren kies, voor jou.
Jij alleen,
geef ik mijn dromen mee,
zo blijft een stuk van mij,
altijd een deel van twee.

Was het de gloed of de kleur van je stem,
waardoor ik nu, zonder jou niets meer ben.
Elk teder woord vraagt om terug bij jou te zijn,
ben mezelf in jou, verloren.

Ik zie je graag,
en dat zal altijd zijn.
Al leeft vandaag,
in mij verdriet en pijn.
Ik fluister dank,
voor elk mooi moment,
voor elke warme dag,
die ik met jou mocht delen.
En elke nacht droom ik je dicht in mij,
terwijl er niets liever is dan jij.

Iedere nacht,
verdwijnt weer in een dag,
waar elke klok de tijd,
me zegt ik ben,
je kwijt.

Je liet de zon, en hoefde ook geen maan.
Zonder ster,
ben je toch weggegaan.
Je vroeg me niet,
om er voor jou te zijn.
of je beschermen zal,
tegen je angst en pijnen.
En hemelhoog
is er die regenboog,
waar ik de kleuren koos,
voor jou.
Ik alleen,
neem onze dromen mee,
zo blijft een stuk van jou,
altijd een deel van twee.