انقده زور توو بازومه لازم نی فحش بدم و
سیاها بخشی از راه بزرگن
شیک و مجلسی میدم کشته رو
که اگه نبانش رنگا معنی نمیدن
نداری طاقت یه مشت منو
ازشون نترس باهاشون عشق کن
برو نگاه نکن پشت سرو
باهاشون بجنگ
نهایت خواب و آرامش توو عمث سیاهیه
بفهمش اما آلودش نشو

من بی چک و چونه میگیرم مغزو نشونه
چون بی چک و سفته به نفع هر دوئمونه
من غد و دیوونه بدون کت و بی خونه
رپی و لش میام تو باس بدوئی خونه
من روئم و راستم خوبم و خاصم
دادم بره حتی وقتی روحمو خواستن
من بی چَک و چونه میشینم رو نوک قله
میبینم خوبه و گل مخا رو ضربه هام قفله
آروم و خسته ولی خب بد شیر و گنده
بعضی وقتا نرم یه وقتا وحشی و تنده
کارام ضد و نقیضه رفتارام
یه روز منفی یه روز مثبت و رو تیتر اخبارام
یهو دیدی رفت پاهام رو صورتت رو همکارا
یهو دیدی اذیت شد همه زور و افکارا
یهو دیدی زدم و رفتم و بد کف منی
یهو دیدی که فقط یه چی بهت رفته همین

من اگه میزنم توو گوشت
قلبمم میلرزه
ولی این غروبو دوست ندارم
میزنم طلوع شه
خونه همه صورتم خون همه جونت
چون قرمزه رنگ زبونت میزنم که جور شه
میزنم پاشی از خواب خماری
میزنم که پاک شی رو برگام یه غباری
میزنم میگیرم هرچیزی که داری
میزنم با قدرت ولی پره ریزه کاری

نوش جونت عزیزم
پشت سرمم برو بگو که من مریضم
اگه بازم میخوای بگو برات بریزم
من وصله شیلنگ یه ریز هم
هنو بی دنده تیزم پس بپا نخور به میزم
که دست به مهره بازیه
با اینکه هنوزم خیسه مهره قاضیه
میزنم بدم میزنم که نگی راضیه
من بی مخمو بی کله نگو صحنه سازی
میزنم به قلعه نمیذارم که به این راحتیا ببلعه
انگار اصلیتیم نازیه ننم ازم عاصیه
پس سعی نکن که وایسی هی
من اونیم که خنده رو صورتش ماسیده و
هی خودشو پاس میده
من اونیم که فحش میخوره ولی راست میگه
چون زبونش فارسیه
چون بین این همه اون آدم خاصیه

انقده زور توو بازومه لازم نی فحش بدم و
شیک و مجلسی میدم کشته رو
نداری طاقت یه مشت منو
برو نگاه نکن پشت سرو
انقده زور توو بازومه لازم نی فحش بدم و
نداری طاقت یه مشت منو