Ik had nooit gedacht dat onze liefde het niet zou halen
Ik hield van jou, dus jij was trouw; dat sprak vanzelf
Ik was naief, blind als een kind; jij kon niet falen
Voor de verleiding van het verleden sloot ik mijn ogen
Maar zonder mededogen heb jij mij bedrogen

De werkelijkheid, jouw laffe spijt; ik ben lamgeslagen
Elk teder woord en elke kus was valse schijn
Kan die illusie van tederheid niet meer verdragen
Het moet voorbij zijn en dat doet pijn

Gebroken geluk, een wereld stuk, een droom verloren
Die waan van zekerheid, intimiteit, deed jouw verraad ontsporen
Wil geen excuses horen, in kwetsbaarheid bevroren
Gebroken geluk, een toekomst stuk, de leegte doet benauwen
Verbrand de brug, geen weg terug
Want op beschaamd vertrouwen, valt niet meer te bouwen
Gebroken geluk

Gebroken geluk, illusies stuk, wat mij eens bekoorde
Dat bleek niet echt, zo onoprecht, al jouw holle woorden
Die mijn ziel doorboorden, de laatste liefde smoorden
Gebroken geluk, alles is stuk, wat wij samen deden
Ik sluit het boek, nu valt het doek, 't is voorgoed verleden
Geen plaats meer in mijn heden
Gebroken geluk