Ruki rasprav‘, k solncy vzdymi! Skvoz‘ oblaka Roda uzri.
Glas pastucha, Èto ochranjaet son Lavšich zdes‘. Slova ždet Tech, kto sveršaet mest‘. Skvoz‘ tuman vekov Vnov‘ proletit strela Etu nit‘ mirov Vmit izorvet ona.
Ty povedaj, bujnaja reèka, O vekach delekich, o Borach bessmertnych. Prilaskaj ty bujnaja reèka Iz glubin prišedšich, da Svarogu vernych.
Ruki rasprav‘, k solncy vzdymi! Skvoz‘ oblaka Roda uzri.