Rääts un links vum Bahndamm wähß Jestrüpp un Jinster blöht,
Dubbelkenn met Fachbooch jetz öm Blickkontakt bemöht.
Lesezeichen rinnjelaat. de Brell en et Etui,
tippe op Vertreter un luhr fott : „Nä – hück nit mieh!“
Drusse weet Deutschland wach un unger jedem Daach
heiß et jetz, he’n dä Stund:
“Ring frei – die nähxte Rund“

Rääts un links vum Bahndamm jonn die Radiowecker ahn,
registrierte, glattrasierte Schweiger zur U-Bahn.
Zeidunge met News vun jestern, hück schon övverhollt,
Zochkellner, bring Kaffee – lauwärm, och ejal – wat soll’t?
Ich wööhr noch jähn bei dir, uns Naach jing nur bess vier.
Mir hatte kei Aug zo, dä Jrund dafür woors du.

Refr.:
Ich sinn dich, wie du vüür mir em Bett sitz
un leis „Dat wohr’t wohl!?“ sähß,
dä Rest Kääz ussblööhß, dich zur Wand wegdrieß,
sinn dich rääts un links vum Bahndamm.

Jestern öm die Zick, do wahre mir’ns noch unbekannt,
nur affjestürzte Ikarusse, dausendfach verbrannt.
Wetten? Wenn du dat Leed hührs, denks du „na ja“ un grins,
weil’t en Naach bliev, die niemohls em Alltagsmüll versink.

Refr.:
Ich sinn dich, wie du vüür mir em Bett sitz
un leis „Dat wohr’t wohl!?“ sähß,
dä Rest Kääz ussblööhß, dich zur Wand wegdrieß,
sinn dich rääts un links vum Bahndamm.

Friedhöff, Hingerhöff un Bahnhöff, wo dä Zoch nit hält,
Wohnblocks, Industriejebiete – ne Kettehung dä bellt.
Tierasyle, Schreberjääde, Kathedrahle, Puffs,
Penner unger Brücke, die erdraaren et em Suff.
Drusse weet Deutschland wach un unger jedem Daach
heiß et jetz, he’n dä Stund:
“Ring frei – die nähxte Rund“