Sorry dat ik je zomaar schrijf
Mijn laatste hoop die overblijft
En die ik toevertrouw aan jou
omdat ik niemand meer vertrouw
Al schrijf ik vast wel te vergeefs
Misschien dat jij het toch nog leest
En dat mijn brief je nog bereikt
Ook hoop ik dat jij me begrijpt
Mijn naam is Wim, ben twintig jaar
En ben een groot bewonderaar
Jouw teksten vind ik echt uniek
Maar ook je stem en je muziek
Ik vind mezelf erin terug
Maar kom nu op de reden terug
Dat ik brutaalweg naar je schrijf
Ik zit niet lekker in m'n lijf
Ik zit met een levensgroot probleem
Ik voel me echt een buitenbeen
Omdat men mij niet accepteert
Haast alles is aan mij verkeerd
Ik krijg een hekel aan mijzelf
En er is niemand die mij helpt
Zodat ik soms mijzelf haat
Ik ben gewoon ten einde raad

Jij bent iemand die open staat
Jij hebt al zoveel meegemaakt
Maar hoe moet ik het aan je kwijt
M'n leven is een grote strijd
Dat jou een man schrijft en geen vrouw
Je denkt nu vast: hoe heb ik het nou
Nou ja, ik ben een grensgebied
Ik ben geen man maar travestiet
Je hebt geen idee hoe mensen zijn
En al hun schelden doet me pijn
Tussen die macho's hun cultuur
Ik word er gek van op den duur
Ik stap eruit, ik wil niet meer
Maar mijn gevoel gaat heen en weer
Tussen m'n hart en m'n verstand
Ik maak mezelf nog eens van kant

Je hebt het helemaal gemaakt
Ik ben haast alles kwijtgeraakt
Jij bent bevriend met iedereen
En ik sta helemaal alleen
Ik weet je schrijft me toch niet terug
Maar ik heb mijn hart aan jouw gelucht
En ook al schrijf je wel of niet
Maar toch op mij ooit eens een lied