"Weet je nog, moeder", zei laatst een oud heertje
Voor een cafe'tje en dik in de zon
"Hoe je me vroeger, terwijl we zo zaten
Zomaar opeens in m'n hand knijpen kon?"
"Weet je nog, vader", en eventjes gleed er
Zomaar een glimlach langs moeder d'r mond
"Hoe je me toen in dat grijze tailleurtje
Net een Boileautje... zeg, weet je nog?... vond...?"

"Weet je nog...", zuchten zoveel ouwe mensen
Ook in de zon en het zomerse groen
Hoe je hier vroeger als opa en oma
Stil en gelukkig een tukje kon doen
Op een vertrouwd en renderend papiertje
Of op een spaarpot, met kwartjes vergaard
Op een pensioentje... een huis met een tuintje
Dat je met steentje op steen had bespaard

Weet je nog hoe we daarginds in die pondok
Boven de thee aan het diepe ravijn
Als onze dag in de avond vervloeid was
Hebben gedroomd hoe het later zou zijn...
Later... als bibit en zaad kon ontbloeien
Tot wat wij zagen als bloesem en vrucht
En dat verbloeid is, nu wij al geweest zijn
In onkruid en rimboe... en kwalijk gerucht...?

Weet je nog... weet je nog... opa en oma
Zijn te gesjochten, te moe en te oud
Om aan hun weet-je-nog zelfs maar te denken
Oma moet koken... en opa zoekt hout
Straks komt de winter... geen kleren... geen kolen
En weer die zorg om het dagelijks brood
Oma en opa gaan, net als twee mussen
Grauw en vergeten, if winter comes... dood