Hij zou zo graag wat losser willen leven
Waarbij hij alles van zichzelf gewoon op tafel smijt
En niet meer zo verkrampt met z'n gezicht op hallef zeven
Eens vrij zijn van zichzelf en van z'n houten klazigheid
En hij zou zich best ook zwierig willen kleden
En dwars door 't calvinistische fatsoen
Los van alle schuldgevoel en zomaar zonder reden
Op een stille zondagmiddag eens iets rustverstorends doen

Maar 't is een Hollander
En dan komt het daar niet van
Want, ach, een Hollander
Die wordt daar zenuwachtig van
Die zegt meteen: "Ah joh, doe niet zo gek"
En krijgt zo'n teruggetrokken nek
Hij zegt dan: "he nee zeg, 't idee zeg!"
En hij binnenvettert door
En dat zwierige komt om
In de nuchtere rekensom
" 't Zou wel leuk zijn
Maar wat koop je daar nou voor?"

En hij zou zo graag eens in vervoering raken
En niet vergiftigd door die eeuwige detail-kritiek
Een werklijk grote visie duidelijk willen maken
Met krachtige gebaren en met fraaie retoriek
En hij zou zo graag eens soepel willen dansen
Z'n lichaam lekker los, z'n ogen dicht
Net zoals de Italianen en zoals de Fransen
Z'n lichaam laten wiegen tot het eerste morgenlicht

Maar 't is een Hollander
En dan komt het daar niet van
Want, ach, een Hollander
Die wordt daar zenuwachtig van
Die voelt z'n lichaam als een last
En in dat lichaam zit 'ie vast
Dan klapt 'ie dicht
Met een gezicht
Van 't Christelijk Jongemannenkoor
En onder 't melkboerenhondehaar
Houdt 'ie z'n hersens bij mekaar
Met de simpele berekening
"Ja, wat koop je daar nou voor?"

Hij zou zo graag wat minder gauw gegriefd zijn
En minder stug en in zichzelf en minder uit een stuk
En hij zou zo graag eens openlijk en reddeloos verliefd zijn
En dansend door de straten willen zingen van geluk
En hij zou ook best 'ns hardop willen snikken
En rustig laten zien: "Ja, kijk ik grien!"
In plaats van in een hoekje
Dan zo'n beetje moeilijk zitten slikken
Hij zou zo graag, hij wou zo graag
Maar hij laat dat nooit zien

Want 't blijft een Hollander
En dan komt het daar niet van
Want, ach, een Hollander
Die wordt daar zenuwachtig van
Die kan z'n gevoelens nergens kwijt
Door z'n gebrek aan openheid
Die duwt dat terug
En strekt z'n rug
En leeft weer ongemakkelijk door
En hij hervindt z'n zekerheid
In quasi onverschilligheid
Terwijl 'ie zachtjes mompelt
"Ah joh, wat koop je daar nou voor"