Daar gingen twee gespeelkens goed
Zo ver aan geen' groen heide
Die een, die voerde eene hupsen moed
Die ander weende zere

"Gespele, wel lieve gespeelken goed
Waarom weende gij zo zeere
Mer weent gij om uws vaders goed
Oft weent gij om uw ere?"

"Ik ween niet om mijns vaders goed
Ik ween niet om mijn ere
Wij twee, wij hebben eenen landsknecht lief
Rijk God, wie zal hem werden?"

"Gespele, wel lieve gespeelken goed
Laat mij den landsknecht alleene
Ik zal u geven mijnen broeder jonk
Mijns vaders goed ten dele"

"Och, uwen broeder en wil ik niet
Noch uws vaders goed ten dele
Ik hebbe veel liever mijnen zoeten lief
Dan zilver oft rood gulden"

"En neme ik dan die rijke maegd
Zo treure wel die schone
Die rijke maegd wil ik laten gaan
Ende nemen deze zuverlike"

"Een luttel goeds is haast verteerd
Dan neemt de liefde een ende
Dan zijn wij twee nog jonk ende sterk
Meer goeds mag ons gewerden"

Hij nam dat maegdeken bij haar hand
Bij haar sneeuwwitte handen
Hij voerde haar door dat groene woud
Al over paden smalle