Die ik bemin en wilt mij niet
Die spreek ik al zo zelden, ja zelden
Eilaas, wat leed is mij geschied
'k En derf mijn lief niet melden

De vogelkens in het groene woud
Gaan onbedwongen vrijen, ja vrijen
Daar is geen dwang van vrienden oud
Die hare lust benijen

Wat deed die eer, die leide eer
Al vrouwen lust ontbreken, ontbreken
Dat zij niet vrij naar haar begeer
Van liefde mogen spreken

Dit doet mijn hart en mijn gemoed
Met droevige ogen klagen, ja klagen
Misschien mijn lijden waar geboet
Dorst ik mijn lief gewagen

Die ik bemin en wilt mij niet