't Was in de blonde maand van mei
Een zoele dag op het land, heer
Daar liep een maagdeken, ei, ei
Blij langs de waterkant, heer
't En was bij Spaarnes breed begin
Zij zong een vrolijk lied, heer
Zij had het heet en was van zin
Te baden tussen het riet, heer

Met schitterend, spiedend, wakend oog
Keek zij eerst om zich rond, heer
Of ergens niet een mannenoog
Naar haar te loeren stond, heer
En toen zij wist dat geen schavuit
Zou spieden naar haar schoot, heer
Trok zij verliefd haar rokken uit
En stond daar dus ontbloot, heer

Zo sprong zij rond in Spaarnes stroom
Ze was als Venus zelf, heer
De vissen dachten aan een droom
Bij het zien van zo een elf, heer
En elke baars en voorn en poon
Keek zich de ogen uit, heer
Bij het zicht op zoveel vrouwelijk schoon
Verschoten zij hun kuit, heer

Een knaap, die graag haar minnaar was
Maar steeds haar nee-woord kreeg, heer
School heimelijk in het hoge gras
Zijn liefde steeg en steeg, heer
Op bei zijn wangen een vurige blos
En langer hield hij het niet, heer
Hij rukte zich al de kleren los
En sprong toen in de vliet, heer

Zij schreewde, gilde: "Stop, stop, stop!"
Wat kon zij anders doen, heer
Hij dook haar na en dook haar op
En toen en toen en toen..., heer
Wat Adam eens bij Eva deed
Heeft hij bij haar gewekt, heer
Zij lag daar immers ongekleed
Dus heeft hij haar bedekt, heer

Zij huilde half, maar bleef niet koud
Geheel en al ontdaan, heer
Riep zij: "Als jij niet met mij trouwt
Komt dat jou duur te staan", heer
Hij sprak: "Dat antwoord neem ik aan"
- Hij hield niet van half werk, heer
"Vannacht laat ik jou niet meer gaan
En morgen.... naar de kerk", heer