Het begon zo gewoon
'k Nam de trein met mijn zoon
Want dat wou ie zo graag
Waar ik als kind had gewoond
Moest een keertje vertoond
En dat was in Den Haag
In de tram naar die laan
Keek ik stil uit het raam
M'n zoon trok aan m'n mouw
Hij vroeg zijn we d'r gauw
En ik zei per abuis
Bijna thuis

refr.:
In Den Haag is een laan, zo vreemd en ongewoon
Ik heb er laatst gestaan met m'n zoon
Ik wou het nog eens zien, dat huis op nummer tien van toen
Toen was het een paleis, maar nu opeens niet meer
Zo nietig en zo grijs, niet als weleer
En ook die dooie deur was niet die mooie deur van toen

Ik stond daar verdwaasd
Maar mijn zoon keek verbaasd
Naar dat Haagse perceel
Toen hij zei wat ik zei
Toen ik klein was als hij
Wat een kasteel
Ook al was het niet waar
Ik streelde z'n haar
En zei we gaan maar gauw
Ik pakte z'n hand
We zochten het strand
En de hemel was blauw

refr.(2x)