't Was een grauwe dag in december
Voor de helverlichte etalage van een speelgoedwinkel stond een jonge vrouw
in een oude versleten mantel
Minutenlang keek ze naar een popje dat voor het glas lag
Toen haalde ze een portemonee te voorschijn en keek wat er inzat
Het was schijnbaar niet genoeg want ze stopte de portmonee verdrietig weg
Misschien had ze haar kindje dat ergens op haar wachtte blij willen maken
Ik liep naar haar toe en wilde net vragen of ik het mocht betalen toen ik
haar gezicht zag
Ze leek een madonna met haar droevige ogen
Ze paste niet in die oude plunje
Misschien was ze wel rijk geweest en uit haar land gevlucht
Ik wist 't niet
Het geld durfde ik niet meer te geven
Ik was bang daarmee het enige dat ze misschien buiten haar kindje nog
bezat haar trots te zullen krenken
Met lege handen liep ze weg
Ik zag haar nog een paar keer en steeds dacht ik:

Wie ben je?
Waar kom je vandaan?
Niemand kent je
Niemand weet je naam
Wie ben je?
Waar staat toch je huis?
Dikwijls denk ik "heb je wel een thuis"
Nooit hoor ik je praten
Nooit klingt eens je lach
Steeds loop jij verlaten door de straten
Wie ben je?
Wat bracht jou hierheen?
Niemand weet 't
Dat weet jij alleen