toun ik gustermiddag oet schoul kwam
zat ter bie ons in keuken n vent
hai zee: moi, mien noam is Jacques d'Ancona,
ik heb heurd doe bist ain brok talent
hai wol dus mien manager worden
en ik wer een groot artiest
mor ik zee: bekiek t moar
schrap mie mor van dien liest

ik mout nog noar schoul tou
ik heb ja gain tied
ik zit nog op de mavo
doar willen ze mie nog nait kwiet
nee, ik mout nog noar schoul tou
moar as t n beetje mitzit
hoal ik volgend joar t exoamen
en din dug ik mit

onze Jacques dij wis nait wat e heurde
brillegloazen besluigen hom der van
"met zo'n stem moet je snel op de bühne
bist ja net Gloria Estefan"
ik zol n bult centen verdainen
nou of nooit, dit was mien kaans
moar ik zee: bekiek t moar;
ik dug al wat aans!


(c) P. de Haan