De generaal is dood
de generaal von Hessen
hij,lag naast zijn maîtresse
hij lag daar nogal bloot
Het was een gek gezicht
de redder van de naties
zo zonder decoraties
een man van groot gewicht.
En morgen op zijn graf
zal men de driekleur zwaaien
en veel clichés afdraaien
met militair geblaf
zijn vrouw als die er is,
zal stilletjes staan huilen
je kunt heel wat verschuilen
onder een laag vernis.
En 's middags in de mess
betreuren zijn collega's
te samen met hun eega's
het heengaan van de Hess.
Dan volgt de pronostiek
op de vervangproblemen
wie zijn maîtresse gaat nemen
en speel nu maar muziek.
Hij was een teder zwijn
dat fanatiek kon haten
lang leve de soldaten
die stierven van de pijn.
Maar ook was hij charmeur
hij hield van alle vrouwen
en zonder te verflauwen
stelde hij nooit teleur.
Zijn grafsteen redt de schijn
en alle kranten schrijven
dat wij, die overblijven
hem dankbaar moeten zijn.
Maar toch, zijn vaderland
vol militaire orde,
kan mij gestolen worden
ik bijt niet in zijn zand.
Gelukkig dat zijn zaad
geen kinderen verwekte
zijn dood verkleint de sekte
der minnaars van de haat.
Ge hemel blaast klaroen
de serafijnen knielen
en God hebbe zijn ziele
als hij er wat kan meen doen.




Tekst: Louis Verbeeck
Muziek: Herman Elegast