De crematie was gedaan,
de pistolets gesmeerd.
Ik zag een vreemde kerel staan
Ik zeg : 'Mijnheer, gecondoleerd!'.
Zo jong nog, amper vijftig jaar,
Een klein attaqueske was het? Tja,
Toen zei die man, 'k ben ambtenaar,
ik werk voor de RVA

't Was in 't zwart dus toen wist ik het wel,
ja ze zaten serieus aan mijn vel.
Ik ben mijn job kwijt, ik hang eraan,
't Scheelde niet veel of ik,
kwam daar nog zelf te gaa-aan.

Hij zei, mevrouw luister hier,
dit wordt een interessant bedrag,
Oh ja,
een cijfer of vier
als ik nu even tellen mag.
De kleine man die ons bedriegen wil,
die snijdt zichzelve in het vlees.
want u begrijpt, wij zitten zelf ook niet stil
't zijn hier wel goei pistolets

't Was in 't zwart dus dan weet u het wel,
dat wordt bloeden, mevrouw Arabel,
Ik neem nu afscheid, u hangt eraan,
ik doe mijn job en ach,
heeft u nog koffie staa-aan.

Ja ik dacht,
hij had nog heter mogen zijn,
En nochtans,
schreeuwde hij 't uit van de pij-ijn

't Was in 't zwart , voor en na weet u wel,
dat wordt bloei(d)en, mevrouw Arabel,
Een droevig afscheid, ik hang eraan,
't Scheelde niet veel of ik,
kwam daar nog zelf te gaa-aan.

Het is hard, maar nu weet ik het wel,
dat wordt bloeden, mevrouw Arabel,
Eén gouden raad nog, geef alles aan,
doe nooit iets in het zwart , als u straks komt te gaa-aan.

Uitvoerder: Dany Caen en Paul Poelmans
Tekst: Kris Vermeire
Origineel: Afscheid van een vriend (Clouseau)