De klokke van de kerrektorre
'n Oud vertrouwd geluid vur ons
'n Stukske van ons durp geworre
Ze zinge mee hun stem van brons
Hun klanke wete ted te geve
En in 't wisselend getij
Zen zij de hartslag van 't leve
Dus klinke droef, of zinge blij

De klokke van de kerrektorre
Die dele in ons wel en wee
Rokt een van ons in dood verlorre
Dan schreuwe zij verdrietig mee
Hun roepe is de uur un bidde
Want efkes lijkt 't leve stuk
De klokke smeke ut ons midde
Um nejen ted en nej geluk

De klokke van de kerrektorre
Die zinge honderdut van pret
As stoet, Maria trouw gezworre
Zich wir 's richting Handel zet
En 's anderendaogs bij 't binnekomme
Dan schatere zij van plezier
Wordt pelgrim on de hand genomme
D'n torre roept, tot hier

De klokke van de kerrektorre
Nooit haauwe ze hunnen ojum in
'n Keind gedopt zu pas geborre
'n Huwelijk 'n nej begin
Hun stem bleft ondanks duuzend vraoge
Verstoke van hoezo, wurum
Roept ons tesaom nog alle daoge
Rond woord en brood van Hum