M’n karkas is opgevreten
door de wijn en door het spel,
van lichtzinnigheid bezeten,
door ’n wilde lust gekweld.
‘k Heb mijn toekomst weggesmeten
samen met m’n laatste geld.
Nu probeer ik te vergeten
dat m’n dagen zijn geteld.

Maar vandaag kan ik nog drinken,
dus ik neem het er maar van.
Ik weet, m’n ziel is dood
en ik ben ’n zielepoot.
Ik verteer, ik crepeer
maar ik leef, maar ik leef, maar ik leef nog.

Met m’n psalmen en Ovidius,
m’n regimes, m’n missaal,
m’n gezangen, m’n Vergilius
heb ij schulden afbetaald.
‘k Heb mijn kleren uitgetrokken,
jas en tabbaard in Dijon.
Ik verspeelde bij het gokken
zelfs mijn broek in Besançon

Maar vandaag kan ik nog drinken,
dus ik neem het er maar van.
Ik weet, m’n ziel is dood
en ik ben ’n zielepoot.
Ik verteer, ik crepeer
maar ik leef, maar ik leef, maar ik leef nog.

Ik verkwanselde in Doornik
de gelaatstrek van m’n jeugd,
en in Chateaudun verloor ik
al m’n gratie en m’n deugd.
In de kroegen en taveernen
vond ik vrienden van plezier.
Met de maagden en de deernen
ging ik nachten lang op zwier.

Maar vandaag kan ik nog drinken,
bier en wijn.
Ik weet, m’n ziel is dood
en ik ben ’n zielepoot.
Ik verteer, ik crepeer
maar ik leef, maar ik leef, maar ik leef nog.

Wie het wilde kon het horen
hoe ik reisde door het land,
hoe ik alles heb verloren,
hoe ik leefde als vagant.
God, vergeef me al m’n zonden
en geef mij Uw hemelrijk.
Als ik morgen wordt gevonden
met mijn ogen in het sluik.

Maar vandaag kan ik nog drinken,
dus ik neem het er maar van.
Ik weet, m’n ziel is dood
en ik ben ’n zielepoot.
Ik verteer, ik crepeer,
maar ik leef, maar ik leef, maar ik leef nog.

Maar vandaag kan ik nog drinken,
dus ik neem het er maar van.
Ik weet, m’n ziel is dood
en ik ben ’n zielepoot.
Ik verteer, ik crepeer,
maar ik leef, maar ik leef, maar ik leef nog.






Tekst: Trad. bew. Paul Heyninck
Muziek: Paul Heyninck
Arr.: Leo Cools