Toen zijn jaren tot eeuwen vertraagd en
Meer lijdend dan levend gevangen gezet
Toen zijn ziel van standplaats verhuisde
Zijn lichaam verguisde, stonden zij aan zijn bed

't Zijn sensiebele zielen die tranen krijgen
En dragen alsof het sieraden waren
't Zijn obskure geesten die de doden tempeesten
Met praalgraf, gebeden en feesten

Met de dood en de hoop op nalatenschap
In het hart togen zij kerkwaarts
De families, gesluierd, gekapt, gesoigneerd
Uniform als een corps de ballet

't Zijn sensiebele zielen die tranen krijgen
En dragen alsof het sieraden waren
't Zijn obskure geesten die de doden tempeesten
Met praalgraf, gebeden en feesten

Vooraan, bij de kist, stappen snikkende sluiers
Gevat in feestelijk zwart
De nichten, de neven in fluisterend beleven
De dode in 't donker, die lacht

Om sensiebele zielen die tranen krijgen
En dragen alsof het sieraden waren
Om obskure geesten die de doden tempeesten
Met praalgraf, gebeden en feesten

De grond boven 't graf barst nog open
De tranen zijn droog reeds, een prettige dood
Voor familie, gemeente, alleen blijft er leemte
In 't saldo mortaal