Als zanger stond ik laatst voor vele fotolenzen Je doet het voor je fans, beantwoort zo hun wensen Een oude vrouw die zat stil aan de waterkant En mussen pikten daar de kruimels uit haar hand
Een fotograaf die riep, kijk daar 's wat uniek Maar 't vrouwtje sprak verschrikt, verjaag die beestjes niet Hoe rustig ik ook deed, ze vlogen allen weg De mussen zaten nu verscholen in een heg
Vergeef het mij, mevrouw dat ik dit voor u moest bederven Al uw geluk, geloof me wil ik u niet doen sterven
Hoe kon ik toch verjagen waar zij zo van genoot 'k Durf bijna niet te vragen om een paar stukjes brood Misschien vliegen ze dan terug hier op mijn hand Een foto heel uniek, geschikt voor elke krant
U kunt veel beter gaan, sprak toen de oude vrouw Die beestjes kennen mij, ze komen niet bij jou Ze luisteren slechts naar mij, omdat ik met ze praat En wat jij ook probeert, geen mus die jou verstaat
Maar toch gaf ze charmant iets van het brood aan mij En ik lokte met m'n hand al die vogels dichterbij
Vergeef het mij, mevrouw
Eén durfde het te wagen, het duurde wel een poos Maar lege magen maken ook ons karakterloos Ze wilden met z'n allen graag op de foto staan En een paar mussendames zaten ijdel al vooraan
Het vrouwtje die dat zag, voelde zich plots alleen En huilend stond ze op, nam tasje en ging heen Ze liep me droef voorbij, haar wereld was vergaan Haar blik, een stille kreet, wat had ik 'r aangedaan
Ze sleepte zich moeizaam voort, maar geen mens ging met haar mee En daalde van de trappen die haar leidde naar de zee
Vergeef het mij, mevrouw
Maar amper was ze weg, toen sprak mijn betere ik Dat was toch pure moord en straks verdrinkt ze zich Daarna eindigt haar spoor, hoort ze bij de vermisten waar slechts een aantal mensen het fijne ervan wisten Ik dacht al aan een strop, 'k zag enkel stenen bedden Toen plots een stem zacht zei, probeer haar dan te redden
Toen liep ik voor m'n leven, ik wist me echt geen raad Daar stond het oude vrouwtje klaar voor haar wanhoopsdaad 'k Doorstond wel duizend angsten, ik rende keihard door Plots hoorde ik haar praten, las vissen sprookjes voor...