Het gouden echtpaar kreeg na een kuis oppassend leven
plotseling drang naar iets nieuws op de ouwe dag,
desnoods iets dat in het algemeen niet mag.
Als het de levensavond maar wat fleur zou geven.
Het gouden echtpaar dacht: wat kan het ons nog schelen
wat wellevend is en wat al dan niet juist.
Hoeveel jaren leven wij al niet gekuist?
We willen ons voortaan geen ogenblik vervelen.

Het ouden vrouwtje dacht,
het ouden vrouwtje keek,
het oude heertje dacht,
en daarna werd hij bleek.
Dan knikten ze en zeiden traag:
Tiens tiens…

Het gouden echtpaar eenmaal levenslust geroken
toog toen kras naar d' openbare bibliotheek,
huurde daar een tweetal boeken in de week
die in een maagdelijk wit kaft waren gestoken.
Het gouden echtpaar las van veel dat ze niet wisten.
Leerden dingen die je allemaal kunt doen,
die het logische vervolg zijn op een zoen.
Kortom, van allerlei dat zij tot dan toe misten.

Het gouden vrouwtje dacht,
het gouden vrouwtje keek,
het goude heertje dacht,
en daarna werd hij bleek.
Dan knikten ze en zeiden traag:
…ja.. jaaaaa…

Het gouden heertje gaf zijn vrouw nu dagelijks rozen.
Het gouden vrouwtje kocht een (…)jurk met split
en een kussen bleef beduidend langer wit.
Het gouden echtpaar leerde in die dagen blozen.
Het gouden echtpaar zat de hele dag te lezen.
Bob en Daphne, stenen bruidsbed enzovoort.
En ze keken elkaar aan zoals dat hoort
bij het instructiewerkje "liefde zonder vreze".

Het gouden vrouwtje dacht,
het gouden vrouwtje keek,
het oude heertje dacht,
en daarna zag hij bijzonder bleek.
Dan knikten ze en zeiden traag:
euh… euh… neeeee