Een hand, een traan. Vaarwel! En hij ging overzee
Een zure vrouw, vier maagre kinders sleept hij mee
'k Zie nog zijn schaamte broekspijp-in-accordeon
't Is of zijn hart klapwieken gaat uit zijn veston

Vaarwel! Men gaat omdat 't nu eenmaal niet anders kon;
Omdat het wringt en toch misschien met wat meer zon
In zijnen rug, viel het hem ook heel anders mee
Was hij geen groot meneer, met auto, paard en slee

Maar kom, niet flauw zijn
'k Schonk hem 't rijkste van mijn gaard
Een koffer kwee ter zijn intentie uitgespaard
In 't korfje borg hij 't zilvergeld, een oud portret
Enkele boeken en zijn derdeklas-ticket
Vaarwel! Zacht is de bries, de hemel op zijn klaarst
(Het pluimgewicht in deze wereld weegt het zwaarst)