Moet u horen, dokter, ik heb wat moeilijkheden in mijn gezin
De bedrijfsarts heeft me doorgestuurd, maar echt niet omdat er iets met
mij mis is

Maar ja, opgroeiende kinderen en zo, 't vreet een beetje aan me, ik geloof
toch echt niet dat ik nou zo'n slechte vader ben voor mijn zoon. Zij kunnen
gaan studeren als ze hersens hebben. Hij hoeft niet bang te zijn dat hij
minder biertjes kan drinken dan zijn kameraden, nee
Mijn kinderen komen niets te kort

Afijn, mijn zoon is nu een paar jaar aan het studeren maar ik wou dat ik
daar nooit aan begonnen was. 't Is belachelijk dat die jongens met het
geld van de gemeenschap een beetje revolutie gaan zitten maken. Alsof dat
geld er vanzelf komt
Maar dat begrijpen ze gewoon niet

Dat wij voor die welvaart waar zij op spugen, hebben moeten vechten, en
dat jarenlang... En nu heb ik een auto voor de deur staan, mag ik
alsjeblieft
... Afijn, een paar maanden geleden met die bezetting van het Maagdenhuis,
natuurlijk was mijn zoon daar ook bij. En nu zit hij zelfs nog met de
brokken vanwege dat proces. Maar ik zei tegen hem
Wat daar gebeurd is kan je toch niet democratish noemen?

Begrijpt u, ik had gewoon willen betogen waarom ik, juist wat die jongens
gedaan hebben, niet democratisch vind; Maar daar luisteren ze al niet meer
naar; En dan is hun enige methode
Pressie uitoefenen

Met alle middelen; Nou en zoiets heeft zijn weerslag op ons gezin
Mijn vrouw is er helemaal van ondersteboven, dus ik heb mijn zoon verboden
om nog langer de sfeer te vertroebelen met dat gezwets over democratie en
permanente discussie
Nou, toen ging ie weg

Nog meer geweeklaag dus en ik prakkezeer me rot, maar ik kan het ook niet
helpen, dat ik het optreden van die jongens moet vergelijken met de
Hitlerjugend in de jaren '30 in Duitsland

Nou, u weet het nu wel allemaal

't Heeft me wel opgelucht om de zaak eens objectief te kunnen vertellen;
't Lijkt me inderdaad belangrijker dan een gewone bevlieging van mijn zoon
en mijn vraag is dan ook

Ben ik nu gek of is hij het?

Ja, ziet u, dokter, ik wou eens over mijn vader praten en als u het geheel
gehoord hebt zegt u misschien wel dat er iets met mij mis is

't Is eigenlijk allemaal begonnen toen ik ging studeren. Mijn
vader heeft nooit de kans gehad om te studeren, nou ja
't Schijnt ook veel moeilijker te zijn geweest in de crisisjaren
Afijn, hij zegt nou ook steeds met de grootste trots
Mijn kinderen komen niets te kort

Maar dat is toch niets bijzonders meer
Ik studeer op geld van thuis, maar als mijn vader zich niet zo op een
carriere blind staarde, nou wat dan nog, dan had ik een beurs gehad en
hijzelf had geen hartinfarct gehad
Maar dat begrijpen ze gewoon niet

Hij heeft een prachtige auto voor de deur staan en daarmee houden zijn
idealen op. Zijn kinderen komen niets te kort, denkt-ie, nou dat is toch
een lacher
Kortzichtig is het ook, want die democratie waar zij voor gevochten hebben
is toch al lang in een burocratie veranderd
Neem de Universiteit
Wat daar gebeurd is kan je toch niet democratisch noemen?

De ouderen hebben de spelregels voor overleg vastgesteld en wij komen er
gewoon niet aan te pas
Maar als we dan die spelregels in discussie brengen, mag dat niet
Pressie uitoefenen

Is dan hun machtsmiddel, en dat is gemakkelijk want ze hebben gewoon alle
macht
En zo is mijn vader ook. Hij gebruikt zijn macht om me aan de leiband te
houden en dat pik ik niet
Nou, de gevolgen waren duidelijk
Nou, toen kon ik gaan

Ik heb nog een brief geschreven waarin ik heb uitgelegd dat we wel dwang
moeten gebruiken, omdat ze gewoon niet luisteren willen en het enige wat
we willen is de maatschappij leefbaar maken

Nou, u weet het nu wel allemaal

Ach, u denkt misschien ook: Zo'n jongen moet gewoon zijn wilde haren
kwijt, maar dat is het niet; Het is ons heilige ernst, en de vraag waar ik
echt mee zit is

Ben ik nu gek of is hij het?