t Is vroug nog in de mörgen,
En guster is al vlucht.
D eerste fiets trapt deur de stad,
De eerste roker kucht.
De radio die kwedelt,
Ik heur dat ik niks heur,
En deur t gedien kropt t eerste licht,
Mor doe bist ter vandeur.

De nacht dij is noeit eerlek,
Of ligt het sums aan mie,
Zo kort astoe bie mie bist,
Zo laank, laank zunder die.
Zo waarm deur dien oadem,
Zo kold as d'oostewind,
As ik die zuik en nog es zuik,
en toch noeit, toch noeit vind.

t Is nog moar n poar uur leden,
Toun leek mie mörgen nog zo ver.
Wie lagen doar in ons tentje,
En nou is t gewoon n ber.
Want nou is t gewoon weer mörgen,
En ber is al weer kold.
Kamperen of kreperen,
Zo wor je langzoam old.

Geluden van de eerste train,
Dij sliestern deur de stroaten.
Ik moak mor thee en bin allain,
k Zit in miezulf te proaten.
n Klok dij luudt n knitter,
In t matglas van mien denken.
k Hol theepot sikkom op de kop,
En k blief aingoal mor schenken.

De nacht dij is noeit eerlek,
Of ligt het sums aan mie,
Zo kort astoe bie mie bist,
Zo laank, laank zunder die.
Zo waarm deur dien oadem,
Zo kold as d'oostewind,
As ik die zuik en nog es zuik,
en toch noeit, toch noeit vind.
Toch noeit vind...