Mien opa woont in Bavvel,
Doar woont e aal tachteg joar.
Ik goa voak even aan,
Gezelleg bie mekoar.
Mor noa de achtste borrel,
As k sikkom nait meer kin,
Din zegt d'ol klokjebruier:
'Wie schenken ons nog ain in'.

Lest mos k mit hom noar dokter,
t Bloud was veul te dun.
Toun kreeg e tabeletten,
Hai reerde: 'Da's t begun'.
Mor onderwegens noar hoes tou,
Toen schoot hom wat in t zin,
Wat zong e thoes in keuken:
'Wie schenken ons nog ain in'.

Hai wer in t Academisch
Aan t wotter opereerd.
Ik haar n goie hoop,
Mor hai was t nait verleerd.
Hai zee: 't Binnen reuzen zusters,
k Bin bliede da'k hier bin,
De fles staait achter pispot:
Wie schenken ons nog ain in'.

Dat hai der nait in spijde,
is joe nou wel bekend.
Toun vroug ik aan zien dokter:
'Hou krieg ik hom ontwend'.
Dij zee: 'Zo'n Popke Nathaals,
Doar goa k nait tegen in.
Ik heb mor ain recept:
Wie schenken ons nog ain in'.

Lest was ik weer in Bavvel,
Toun leek e nait te fris.
k Kreeg kovvie mit olwieven,
Ik docht: 'Der is wat mis'.
Toun huil e doem en vinger,
Krek tussen neus en kin.
Ik wis wat ik mos zeggen:
'Wie schenken ons nog ain in'.