In de tempels der Azteken
Op een nacht bij jou vandaan
Is ’t verleden blijven steken
Toen ik bij jou ben weggegaan
En in huizen zonder franje
Hokken armen ‘t leven moe
Ooit kwam hier de dood uit Spanje
Dit volk heeft genoeg geboet

Alle kinderen hebben hier dezelfde ogen
Ik herken hier jouw verdriet
Lachen lijkt voor hen verboden
Als ik de moed heb, blijf ik zien
Vind ik lippen als de jouwe, even vol
Ik speel hier de vlotte jongen,
maar val voortdurend uit mijn rol

Als de bloem van Cotsimilco
Op een gondel is verwelkt
Weet ik wat er tussen ons was
Hoewel pijn en haat nooit sterft
Geen oceaan of Scheramadré
Houdt ons eeuwig uit elkaar
En jouw Idalgo en jouw Cortés
En jouw schuilplaats, jouw gefaal

Alle kinderen hebben hier dezelfde ogen
Ik herken hier jouw verdriet
Lachen lijkt voor hen verboden
Als ik de moed heb, blijf ik zien
Vind ik lippen als de jouwe, even vol
Ik speel hier de vlotte jongen,
maar val voortdurend uit mijn rol
Ik speel hier de vlotte jongen,
maar val voortdurend uit mijn rol


(c) Erik Van Neygen