Het is goet peis, goet vrede in alle duitsche landen
sonder Thijske van der Schilde; hij leit te Delder ghevanghen.
Hij leit ghevanghen so swaerlijc op sijn lijf.
Dat vrouwken van den Schilde en woudes niet gheloven.
Si dede dede haer paerdeken sadelen ende tomen.
Si reed te Delder al voor dat hoghe huis.
Mer Thijske van den Schilde en liets hem niet verdrieten.
Hij liet ter hogher tinnen sijn hoofdeken uit schieten.
Hi liet haer aanschouwen sijn fiere jonghe lijf.
"Och Thijske van den Schilde, ghi en wout mi niet gheloven,
dat ghi bi daghe, bi nachte, sout laten u roven.
Dat ghi sout laten u roven ter middernacht".
"Ja vrouwken van den Schilde, dat quam bi uwen schulden,
dat ghi wout draghen dat silver ende roden gulden,
dat ghi wout draghen dat rode beslaghen gout!"
"Och Thijsken van den Schilde, haddi dat woort ghesweghen,
met silver ende roden goude, haddic u op doen weghen,
dat nu sal costen u fiere jonghe lijf".