Castor was een Duitse herder, in 't hele dorp bekend
Hij wist allerhande kunstjes en werd door de jeugd verwend
Niemand wist waar hij vandaan kwam met z'n kale bruine vacht
Niemand in het dorp kon zeggen waar hij uithing in de nacht
Soms verdween 'ie drie, vier dagen langs de steile heuvelrug
En daar zwierf 'ie rond, maar altijd kwam hij in het dorp terug
Ieder gaf 'm dan te eten, iedereen van groot tot klein
Dankbaar deed hij dan z'n kunstjes bij de dorpspomp op het plein

Castor was een Duitse herder, als je 'm zag wist je meteen
Aan z'n grote trouwe ogen: Da's een vriend van iedereen
Toen gebeurde 't eens dat Castor tien, elf dagen spoorloos was
't Was december, 't sneeuwde, en ieder rilde in z'n winterjas
Bange voorgevoelens gingen fluisterend van mond tot mond
Hier en daar ging het vermoeden dat hij dood zou zijn
Plotseling een kreet: "Daar is hij", daar kwam Castor ziek en moe
Door de sneeuw een bloedspoor trekkend, stromp'lend op het dorpje toe

Castor was een Duitse herder, bloedend stond 'ie op 't plein
Castor, vroeg men, God wat is er, wat kan j'overkomen zijn
"Ich bin von den berg gevallen", sprak de Duitse herder zwak
"Koek dart over bitet steine, sturm und schnee und dann ein schmakk"
't Waren Castor's laatste woorden, langzaam zakte hij ineen
En daar lag de Duitse herder; 't Hele dorp verslagen om hem heen
Op de hei ligt hij begraven maar nog altijd uit zijn graf
Hoor je 's nachts, wanneer het stil is, een vertrouwd en zacht geblaf