Elke avond als de beeldbuis is gedoofd
Meneer Lopik er de brui aan heeft gegeven
Als er bij mijn laatste drank, na 't laatste journaal
Een gedachtenniemandslandje tot mijn thee en het ochtendmaal
Al mijn twijfels, al mijn zorgen die heel diep zaten verborgen
Gaan dan met me aan de haal, tot aan de morgen
Zou mijn eerste vlam nog wel eens aan me denken
Zou mijn autoped nog in dat schuurtje staan
Zou 'k mezelf nog maar 1 borreltje inschenken
Heeft Fred Emmer zijn pyama alweer aan
Zou mijn zoontje lekker rustig liggen slapen
Zou dat vliegtuig dat ik hoorde naar New York gaan
Zou God werkelijk de mens hebben geschapen
Heb ik mijn autodeuren wel op slot gedaan

Elke avond als de beeldbuis is gedoofd
Meneer Lopik er de brui aan heeft gegeven
En als Sonja alweer thuis is na het laatste journaal
En er niks meer voor de buis is tot mijn thee en het ochtendmaal
Kom ik op een paar gedachten, die ook rustig konden wachten
Een soort sprookje dat ontstond
In duizend nachten
Zou die mensenaap in Artis ook al pitten
Staat dat leuke wagentje nog op de maan
Zou op Duitsland nog een goeie film zitten
Rollen nu de golven ook steeds af en aan
Staat de zon te branden boven de Sahara
Wordt er net zo veel gelachen als gehuild
Zendt de TROS uit morgenavond of de VARA
Is de wereld werkelijk binnenkort vervuild

Elke avond als de beeldbuis is gedoofd
En ik eindelijk aan mezelf toe kan komen
Kijk ik even naar mijn leven, naar mijn eigen journaal
En ik denk met angst en beven aan mijn eigen verhaal
Al die twijfels, al die zorgen, hou ik toch liever verborgen
En ik pak de gids en denk
Wat komt er morgen