Nooit meer slapen
Er gaat te veel om in je hoofd
Nooit meer rust
Gezichten door elkaar
In verwarring en in angst

Nooit meer alleen zijn
Altijd die beelden hoe het was
In de jungle, in de dorpen
Op het land, in de steden
En aan de rand van de afgrond

Nooit meer stilte
Er komt geen einde aan de pijn
Nooit meer geloof
Er is niemand die het voelt
De verspilling en de spijt

Nooit meer dezelfde
Want je bleef steken in de tijd
In de jungle, in de dorpen
Op het land, in de steden
En aan de rand van de afgrond

Nergens is het veilig meer
Behalve in het huis
Nog steeds een vijand
En hij volgt het spoor
Je wilt maar een ding doen
Loop door alle kamers
Verbreek elke verbinding
Snijd alle draden door

Nooit meer slapen
De oorlog is voorbij en toch
Nooit meer rust
De afstand was te groot
En je hebt het geprobeerd

Nooit meer alleen zijn
Je hebt toen je wereld gecreeerd
In de jungle, in de dorpen
Op het land, in de steden
En aan de rand van de afgrond