Wees stil en blijf nog even
In dit warme, witte bed
Luisteren naar het eerste leven
Nog is de nacht niet weggedreven
Onze dromen op de tocht gezet

Nu wordt de kamer licht en kouder
De slaap was ons alweer te kort
En jouw gezicht lijkt plotseling ouder
Terwijl je peinzend over mijn schouder
Ligt te kijken hoe het morgen wordt

Jij denkt aan al die uren
Van werk en haast en vlijt
Geen tijd voor tedere avonturen
Tussen de duizend blinde muren
Van brood en haat en nijd

De krant ligt in de bus te wachten
En strakjes ligt hij op je bord
Een droevig ding vol jammerklachten
Kom, laten we nog even wachten
En kijken hoe het morgen wordt

De avond veegt ons samen
Vermoeid en soms gewond
We zitten ons verward te schamen
Verwonderd hoe we zover kwamen
Dan snoert het eten ons de mond

Vertrouwen we op loze kreten
Of is de dag alweer te kort
We zullen nooit de waarheid weten
Kom, laten we vandaag vergeten
Laten we vandaag vergeten
En kijken hoe het morgen wordt