Het blauw van de hemel ziet groen van de rook
De wind is heet en smaakt naar roest
Yzervijlsel kleurt de wegen
Nu stinkt in de slotgracht de modder en ook
De wintertuin is rood en woest
Het dorre zand knarst luid om regen

Een stormwind opent ieders graf
En scheurt door het verleden
Trekt bladzijden van de bomen af
Er is te veel geleden

Met een schoorsteen zo zwart als een stenen kanon
Geladen met synthetisch lood
Heeft Krupp de hemel lek geschoten
En raakt de geweldige spot van de zon
Die smelt en grijs wordt als de dood
En brekend wegzinkt in de goten

Een supernova: neonlicht
Het gas klopt in de buizen
De zuurstofkraan gaat gillend dicht
De zee kookt in de sluizen
En in andere tijden vergeet ik mezelf
In andere tijden vergeet ik mezelf

De hoogovens lopen over het land
Met ijzermuilen rood en zwart
De intocht der isolatoren
Ze steken de steden met zwavel in brand
De grote gore ketel barst
En niemand die het meer kan horen

Breek het bos tot cellulose af
Verscheur het in atomen
De zon glijdt smeltend neer in 't graf
Om nooit meer op te komen
En in andere tijden vergeet ik mezelf
In andere tijden vergeet ik mezelf