Hij trekt zijn voordeur zachtjes open
staat zelfverzekerd op straat
z'n aktentas zit stevig vast geklemd
tegen zijn lichaam, en hij gaat

De eerste meters loopt ie vastberaden
tot aan de hoek van het plein
hij is nu uit het zicht, hij weet het zeker
in de ochtend van de schijn

Z'n beste vrienden
en zijn naaste buren
zij weten er niets van
hij houdt het vol
tot ie weer werk zal vinden
zo blijft ie toch een man

Een stil cafeetje in een verre uithoek
de uren kruipen voorbij
de kroegbaas vraagt hem of ie werkeloos is
en hij antwoord, een dag vrij

Het is weer spitsuur als hij terug naar huis loopt
hij groet zijn buurman gehaast
de deur slaat dicht en hij valt moe voorover
op de divan en hij slaapt

Z'n beste vrienden
en zijn naaste buren
zij weten er niets van
maar hij houdt het vol
tot ie weer werk zal vinden
zo blijft ie toch een man