(Excerpt from “Diougan Gwenc’hlan,” a Breton poem from 5th century)

En an Deiz Ruz me ‘wel an hoch tont eus ar choad,
Hag eñ gwall-gamm, gwallet e droad,
E veg digor ha leun a wad
Hag e reun louedet gant an oad
Hag o soroc’hal war e dro
Gant an naon e voc’higoù.

Me ‘wel ar morvac’h ‘c’h enep-tont
ken e kren an aod gant ar spont;
Hag eñ ken gwenn hag an erc’h kann
‘Zo en e benn kerniel arc’hant.
An dour dindanañ o virviñ
Gant an tan-taran eus e fri;

Ne vern petra a c’oarvezo
Pezh a zo dleet a vezo:
Ret eo d’an holl mervel teir gwezh
Kent evit arzav en diwezh.

Dakc’h mat ‘ta! Dalc’h mat ‘ta! Morvarc’h!
Darc’h war e benn! Darc’h mat ‘ta! Darc’h!

Me ‘wel ar gwad betek e c’hlin,
Me ‘wel ar gwad evel ullenn!
Gwazh ouzh gwazh! Darc’h ‘ta! Gwazh ouzh gwazh!