Ik zat in een kroeg en daar zat hem dan
Ne gast van 20 jaar nen echte schone man
Een glas voor zijne neus, sigret in zijne mond
Zenne blik constant gericht nor de grond.
Ik zei tegen den baas geft mij nog is een pint
En geft die kerel dr ook ene want ik zenk goe gezind
Ik gon der is invliegen, is goe uit mijne bol,
Die gast zei nikske, buiten nen stille schol

Zedde van hier vroeg ik hem, of woonde vaar hier vandaan
Hij keek is verveeld, zei nog just ni van loopt nor de maan,
Dan zag ik in zen ogen de pijn een heel stil verdriet
En zei tegen mij doe alstemblieft ni zo hypocriet
Wa kan het a schelen, waar dak hem gewoond
Men idealen, of waarvan ik altijd hem gedroomd
Wa wilde weten of gewoon het basispakket
Geloof me mensen zen egoïsten tot en met

Men leven is ne boek die ik rot van buiten ken
Ik hoop dak ooit is wa hoofdstukken vergeten zen
Men moeder het goeie mens is na al jaren dood
Men vader is het afgetrapt den achterbakse kloot
Ik was vijf jaar toen ik hem voor het leste zag
Ik herinner me alleen nog mor zenne ongelooflijke lach
Pleegouders kwamen, nieuwe mensen gaan
Bij mij is er nooit is iets blijven bestaan

Mor ja, dadis na eenmaal blijkbaar het leven,
Ik zal ooit wel is het goeie meugen beleven,
Van liefdesverdriet heb ik ook al men part gehad
Och foert, ze kunnen de pot op kust allemaal men gat,
Ik zei komaan kop oep bitterheid da smaakt zo zuur
Mor het was alsof ik klapte tegen ne muur
Hij zei pas oep ik heb echt geen compassie me men eigen
Mor dat het nooit is goe kan gaan der zoude toch iets van krijgen.

Ik heb daar nog uren gezeten met die knappe man,
En nog lang geklapt alles verliep volgens plan
Het dee hem goe dat hem alles is kon vertellen
Ook al kwamen er af en toe wa tranen opwellen
Het werd later, de dageraad hing in de lucht
En ik pleegde nen nieuwe vaandelvlucht
Want het werd tijd om afscheid te nemen
Ik heb mijne zoon nog nagestaard totdat hem uit het zicht was verdwenen


(c) Tekst en Muziek : Hopeloos