Vaak als ik 's nachts wakker word staat Jezus aan mijn bed.
Hebben ze die doornekroon weer op z'n hoofd gezet.
'k Denk wel eens: het had toch minder griezelig gekund,
dan in zo'n stralend wit gewaad maar bloedend als een rund.

Jezus kijkt mij steeds strak aan, maar sprak nog nooit een woord.
Zelfs als ik 'Dag makker' zeg, dan zwijgt hij als vermoord.
'k Voel met nooit op mijn gemak als Jezus daar weer staat.
Bloedend met die doornekroon en dan dat wit gewaad.

'k Weet wel dat hij voor mijn zonden veel geleden heeft.
Maar dat woordenloos gespook is toch niet zo beleefd.

Goed, hij is de zoon van God De Heer, en wie ben ik?
Maar beseft hij niet dat ik haast dood ga van de schrik.
En als hij iets te zeggen heeft, wel dat hij het dan zegt.
Trouwens, 'k ga nooit naar de kerk, en ik slaap zowiezo al slecht.