Het is voor dat programma op tv.
In de Noorse sneeuw van 'Huldereu' zit een blozende man op een zelf
gemaakte
slee.
Daar heeft-ie maanden aan getimmerd.
Het is er niet aan af te zien.
Duizend kilometers gereden.
Kosten noch moeite gespaard.
Offers gebracht.
"Wat voor offers?", vraagt de microfoon hijgerig namens de huiskamer.
Nou, z'n huwelijk onder andere.
Maar dat vindt-ie niet erg: "Als het maar een snelle tijd wordt"

"Op uw plaatsen", roept nu Berdien Stenberg.
Ze tilt een zilveren pistool omhoog.
Heel kijkend Nederland hoopt dat zij uit macht der gewoonte de lange
smalle
loop aan haar mond zal zetten...
Ze spant de wijsvinger, de haan zet zich tergend langzaam schrap.
Een fractie van een seconde.
Maar dan opeens: lichte twijfel in de ogen van de man!
Wat denkt de man?
Is het het allemaal wel waard geweest?
Komt mijn vrouw ooit nog bij me terug?
Reele vragen. Maar niet voor hem.
Hij denkt: "Weten al m'n vrienden wel dat ik op televisie ben?!"
Paniek.
Dan valt het schot.
Zijn benen aarzelen.
Dat doen ze het alsnog: tegelijk!
De man flits weg.
De slee blijft staan.
"Jammer he..." zegt de microfoon, als ze hem uit een berg ijs hebben
getrokken.
"Och..." snuift hij, "volgend jaar doe ik toch weer mee"