Zuster Anna was van allen de devootste
Haar liefde voor de Here was 't aller grootste
Uren knielend, voor het altaar, op de grond
Zat ze te bidden met een glimlach om haar mond

Als de andere zusters 's avonds met ons speelden
Las zij de bijbel want dan kon ze zich verbeelden
Dat zij, als bruidje van de Here, op een dag
Samen met hem in het hoge gras daar lag

Met haar hand aan haar kruis
Bad zij tot onze Lieve Here:
"Openbaar u toch aan mij
Al was 't maar voor ene kere"

Nu is een klooster een verzameling van mensen
Die samen bidden en de wereldvrede wensen
Als zij de engelen poetsen of St.Jozef's staf
Blijven ze droog, van passie weten zij niets af

Zuster Anna werd daarom ook niet begrepen
Haar extase moest onmiddellijk afgeknepen
Volgens 't nieuwe testament, en ook 't oude
Kun je maar op een manier van Here Jezus houden

Met haar hand aan haar kruis
Bad zij tot onze Lieve Here:
"Openbaar u toch aan mij
Al was 't maar voor ene kere"

Moeder overste liet Anna dan ook halen
Want ze had, modern gezegd, flink de balen
Niet om Anna, die haar godsdienst wulps genoot
Maar om de trillingen in haar eigen dorre schoot

Zij dacht dat haar (??) was vergeten
Maar ja, helaas, ze had het kunnen weten
Even goed dacht zij: Anna is onrein
Dat meiske moet hier weg, het kan niet anders zijn

Met haar hand aan haar kruis
Bad zij tot onze Lieve Here:
Mm mm mm mm mm
Mm mm mm mm mm

En zo gebeurde het dat Anna ineens op straat stond
Ze hadden gezegd dat men haar een zondig mens vond
Verloren stond ze daar en wist niet waar te staan
Toen ze ineens in een portiekje Hem zag staan

Haar mond viel open, 't was 'm werk'lijk echt
Daar stond Jezus, prachtig mooi en levensecht
Niet lang daarna lag ze met hem in 't hoge gras
En leerde Jezus haar wat echte liefde was

Met haar hand aan haar kruis
Bad zij tot onze Lieve Here
Hij openbaarde zich aan haar
En dat wel meer dan ene kere