Refrein:
't Verleje is neet teruk te dreje,
maar aan de toekoms is nog get te doon.
Ós foute zeen nog te hersjtèlle,
veer mótte 't waal angesj gaon doon.

Greun woore de sjtruuk en de buim óm ós haer.
De oetstoot dae woord erger, zoere raenge daalde neer.
't Greun is broen gewoore, de natuur laef haos neet meeè.
Woo zeen veer toch mit bezig, dènk ich eedere keer.

Wanjele op zóndig doon v'r èns gaer.
Mer väöl landj is verdwene, dao laupe waeg doorhaer.
Auch die sjoan auw paedjes, zuuste haos neet meer.
Woor 't nog mer wiej vreuger, dènk ich eedere keer.