Refrein:
Op dae aovend vroog ich dich ten dans, doe goofs mich auch mètein ein
kans.
Veer zjweve noe same nao lènks en nao rechs.
Jao ich blief noe biej dich, ich gaon noojts meë weg.
Op dae aovend vroog ich dich ten dans, doe goofs mich auch mètein ein
kans.
Leve sjat (leve sjat) leve sjat (leve sjat), wat höb ich toch gelök gehad.


Ich woor gans allein en zout aan de kantj, 't orkes sjpeelde eine wals.
Dao zoog ich dich zitte, doe woors gans allein, ich dach doe, jóng dit is
dien kans.
Ich bleef nao dich kieke, opéns keeks dich trök, óze blikke, die kruuste
mekaar.
Ich leep op dich aaf en pakde dien handj, veer woare besjtäömp veur
mèkaar.

Veer höbbe gedans toen pès deep in de nach, aan dae aovend kaum gaar gein
ènj.
Doe zachs taenge mich, kóm brèng mich nao hoes, ich bèn vannach neet gaer
allein.
Veer keke ós aan, en die auge van dich, die sjproake mit heldere glans.
Meë es weurd zègke, zag dae eine blik, veer góve de leefde ein kans.