Vanaaf dat ich mich kèn, jao, zoa lang höb ich dat al.
't Liek wel 'n versjlaving, ich veul 't euveral.
Dat 't niet oet te lègke, me wèt neit wat dat is.
Mer luuj die 't niet höbbe, die höbbe ein gemis.

Refrein:
Whoo ... 't begint mich weer te kriebele,
van allein gaon ich noe wiebele.
Ich kèn dat neet ómsjrieve, wat ich daobie veul.
Mer whoo ... hoo ... hoo, WAT EIN GEVEUL !
Whoo ... 't begint mich weer te kriebele,
van allein gaon ich noe wiebele.
Ich kèn dat neet ómsjrieve, wat ich daobie veul.
Mer whoo ... hoo ... hoo, WAT EIN GEVEUL !

Ich bèn neet klein te kriege en laot mich lekker gaon.
Es ich dan dae meziek heuèr, kèn ich neet blieve sjtaon.
Begin mich te bewaege, mich sjtuk dan auch de brats,
bèn dan neet te haute, ich gaon zoa gaer op jats.

Soms geit 't mich get minder, es mich 'ns get neet zint.
Ich weit dan auch van veur neet woo achtere begint.
Dan zaet 'n heeèl klein sjtömke: noe neet zoa negatief.
Noe gangk dich amuzeere: kóm op, dènk positief !