ik ben een doodgewone man, precies als u
en wat ik doe dat vind ik helemaal niets biezonder
ik krijg van het leven ook dikwijls op mijn donder
ik ben een supper doodgewoon individu
Ik speelde vroeger eens eên hoofdrol in Peer Gynt
in mijn gedachten kwam hij weer in een museum
nu zing ik ts morgen, als de zon schijnt, een te Deum
en ik zie vlaggen in de luiers van mijn kind

ik fluit een liedje en mijn vrouw wordt een prinses
ik koop een ladder om haar 's avonds mee te schaken
en ‘s morgens ga ik dan wat verzen op haar maken
om gaan te slapen heb ik een vertrouwd adres
we kopen kindjes, kindjes, kindjes ieder jaar
om ze te tellen houden wij een chef comptable
want onze liefde is roestvrij, inoxidable
en ik krijg ridderordes van de ooievaar

Helaas ik ben toch maar als u heel doodgewoon
en iedere maand een beedje minder slank van taille
en over 15 jaar waarschijnlijk een medaille
voor 30 jaar dezelfde hoop, dezelfde toon
wij heben een masse vrienden, het is een toffe kliek
wij hebben het leven zelden uitgemillimeterd
wij hebben God zijn schepping duizend keer verbeterd
gelukkig werd de romantiek nog niet doodziek

toch zing ik dikwijls nog mijn liedjes van de zon
zelfs in de winter heb ik thuis een paar azoren
en als het sneeuwt pluk ik papaver in mijn koren
en iedere mus is voor mij charme van ’t chanson
misschien vindt U mijn gek gedoe wat idioot
u leest de krant, de moorden en het bloedvergieten
terwijl ik sterren tel en mijn vergeet-mij-nieten
mijn vaderland dat vraagt niet om mijn dood

Ik heb een wereldje van kant en broderie
je kan er binnen zonder matigingstiketje
en ik verhuur u kosteloos een prettig flatje
uw zorgenkindjes mogen zitten op mijn knie
en ik vertel ze van de blauwe krokodil
al zijn die sproókjes ook een beetje uit de mode
ik lees niet graag van Vietnam, oorlog om de Joden
want als ik daaraan denk dan staat mijn muze stil.




Uit Allo Sjoe