Dit is 't verhaal van de Pers
Uit 't geurige dorpje Mimosa
't Verhaal doet het aardig in proza
Maar ik vertel 't u liever per vers

Hij was zeer geleerd en bekwaam
Maar in stee van iets goeds te verrichten
Hield hij zich onledig met dichten
Al naar 't voorbeeld van Omar Khayyam

Hij had als jongmaatje zijn goud
In een kostbare harem gestoken
't Had hem nimmer aan liefde ontbroken
Maar ja, toch had 't hem bitter berouwd

Ach, had-ie zijn geld maar belegd
In iets minder ont-roerende goederen
Want hij kon ze nu nauwelijks meer voederen
En daarop heeft er zo'n harem toch recht

Leven werd hem tot een straf
Tot een vriend uit 't ijskoude Noorden
Hem schreef de verlossende woorden
"Zeg man, waarom ga je niet van ze af?"

"Toe, pak de trein naar Amsterdam
En 't reisgeld? Daar kan je voor zingen
Want men snakt hier in betere kringen
Al naar een nummertje Omar Kajam!"

Hij ging En zijn harem bleef thuis
En met stemmen gelouterd door lijden
Zongen troosteloos droevig de meiden
"Vaarwel! Jij was toch het zonnetje in huis"

Hij heeft uit de verte hun stemmen gehoord
" 't Zonnetje gaat van ons scheiden
Slapen wij straks ongestoord"