Ich kèn ein aerdig maedje, ei richtig Zittesj kèndj,
zo sjoon wie ei blaedje dat fladdert in de wèndj.
Mien hart dat sjteit in brandj,
veur dat aardig maedje oet oos Zittesj landj.
Mien hart dat sjteit in brandj,
veur dat aardig maedje oet oos Zittesj landj.

Gaon veer dan saame wanjele, de Kolleberg èns in,
weit ich neit wie te hanjele, dao vilt mich gaar niks in.
Mer ès de maon door de wolke loert,
gaef ich 'm ei muulke waat bekans 'n urke doert.
Mer ès de maon door de wolke loert,
gaef ich 'm ei muulke waat bekans 'n urke doert.


(c) Tekst & muziek: Jo Erens