Er zijn soms mensen, die maar klakkeloos beweren
dat er op school betrek’lijk weinig valt te leren.
Ik wil volgaarne vanaf deze plaats proberen,
een afdoend antwoord U te geven op die klacht.
Want er is reden, volop reden, moet je weten
je oude schooltje nooit of nimmer te vergeten
al was ’t alleen omdat je er jaren hebt gezeten
al heb je ’t er mogelijk niet zo bijster ver gebracht.
Na dit begincoupletje zing ik een refrein,
waar zelfs de meester wel tevreden mee zou zijn.

Refrein:
We leerden op de school het alfabet,
netjes en secuur, van A tot Z.
We leerden ook de tafels van één tot tien,
al ging het heus niet altijd even vlug misschien.
Lezen, schrijven, rekenen.
Stijl en taal en tekenen.
Aardrijkskunde en geschiedenis.
Kijken op de klok hoe laat het is.


Op doordeweekse, dus op doodgewone dagen,
zodra het klokje negen slagen had geslagen,
dan kwam het leren onze volle aandacht vragen
en was je letterlijk volkomen buiten spel.
Het werd een schrijven en een wrijven en een vegen,
het werd een gummen en een hummen allerwege
maar zonder strijd is geen victorie ooit verkregen
dat ging zo door tot twaalf uur dan klonk de bel.
Eerst lekker eten dan een spelletje op straat
en tegen tweëen dan was ieder weer paraat (of te laat!).
Refrein:

Je putte elke dag een druppel wijze wijsheid.
Je kwam te weten, op den duur, waar of Parijs leit.
Je hoorde hier en daar vertellen van de ijstijd,
maar niet te dikwijls anders werd het te geleerd.
Je maakte kennis met de Triple Alliantie.
Je leerde “Hansje” schrijven ook al zei je “Hansie”
en eens per zoveel maanden was er de vakantie
hetgeen door elk van ons beslist werd gewaardeerd.
Zing nu ter ere van je goeie of je bes-
te onderwijzer of je onderwijzeres.
Refrein: