Die nachten dat je wakker schrok, badend in het zweet
je ogen glazig, op je lippen slechts 1 kreet
je kokend bloed heet, gierend door je lijf
Jezus... wat een wijf !

Hoe ze naast je lag, en de slaap der feeën sliep
en zo bij jou, m'n vriend, het beest in leven riep
hoe je blind met volle teugen, van haar zoete pracht genoot
hoe j'als was was in haar handen, op sterven na dood
weet je nog, m'n vriend, wat j'in extase deed
hoe de duivel diep in jou, z'n hels geloof beleed

Wat jammer toch, vriend, dood-dood-jammer toch, vriend
Wat zonde dat ze nu poeziewoezieknuffelbeestje heet...