Bij 't bedje van hun jongen
Die maar stil te kijken lag
Fluisterden ze bange woorden
Waakten ze al nacht en dag.
Moeder wachtte er op vader
Tot ie van zijn werk af kwam
Tot ie als een stille schildwacht
't Stille wachtwoord overnam.

Vader werkte zoo al jaren
Op de groote gasfabriek
Deed niet mee met de socialen
Deed niet mee met politiek.
Toen ie op een avond thuis kwam
Zei ie zachtjes aan zijn vrouw
Dat ze maar niet bang moest wezen
Als er staking komen zou.

Dat tot staken was besloten
Dat hij meegeholpen had
Dat het licht diezelfde avond
Niet meer brandde in de stad.
Dat het Komitée zou zorgen
Voor de kinderen en de vrouw
Dat de toekomst goed zou worden
Dat hun lot verbetren zou.

Dokter kwam eens even kijken
Hoe hun kleine jongen was
Of ie door zijn medicijnen
Al langzaamaan genas.
Bij het voelen van zijn polsje
Bij het luistren naar zijn hoest
Zei die dat ie nu het ventje
Daad'lijk opereren moest.

Dokter wou het licht opsteken
Maar het brandde al niet meer
Angstig zei ie: 't is verloren
Als ik nu niet opereer.
Door gebrek aan licht en leven
Door dezelfde harde strijd
Moest hun lieveling nu sterven
Raakten ze hun jongen kwijt.


(c) Koos Speenhoff