Waar blijft de tijd, waar blijft de tijd
Dat je nog makkelijk een negen kreeg voor vlijt
En dat het plukken van een pruim je gauw berouwde
En je je zomaar waagde op de hoogste tak
En dat je vader nog als beste vriend beschouwde
Daar hij je zweepje repareerde als het brak
Waar je je broertje dan mee sloeg uit aardigheid
War blijft de tijd, waarblijft de tijd

War blijft de tijd, waar blijft de tijd
Van de apachen en commenges en hun stress
Je pas kon slapen als je held weer was ontkomen
En dat je malien gewis geen kolder vond
Kortom alle ridders, ruiters, rovers in je dromen
Totdat je 't allermooiste boek op zolder vond
Het menselijk lichaam, zestig platen uitgebreid
War blijft de tijd, waar blijft de tijd

War blijft de tijd, waar blijft de tijd
Dat je nog hinkelde in vierkantjes van krijt
De dagen dat je vader nog je tol betaalde
En je niet knikkerde om knikkers maar om 't spel
Dat je een helling op wou hoepelen en het haalde
Bij de ouwe Sien trok je het beste aan de bel
Want door haar krukken had je even respijt
War blijft de tijd, waar blijft de tijd

War blijft de tijd, waar blijft de tijd
Dat je door vader in iets nieuws werd ingewijd
Hij sprak vertrouwelijk van de bloemen en de bijen
En ook met meisjes scheen d'r iets apparts te zijn
En zo kwam Miesje op die stille avond bij je
Alleen haar vader bleek wat ouwerwets te zijn
Ze werd als non voorgoed het klooster ingeleid
Dat duurt een tijd, dat duurt een tijd