Wij zijn een vermogen kwijtgeraakt, dat wij als kinderen van vier nog
hadden. Hebben jullie kinderen van vier in je omgeving
Als die iets ergs overkomt, ze vallen van de schocabaretel af, keihard met
hun knietjes op de stoeptegels, dan komen ze wel even zo binnen hoor
"Mwehhhhhhhhhh!"
Maar je plakt er een pleistertje op, je geeft ze een kusje en een dropje.
Dan doen ze nog een minuutje "mwehhhhhh!" Maar na tien minuten... helemaal
vergeten, de pijn
Vergeten
Waar zijn wij dat vermogen kwijt geraakt

God wat waren we leuk toen we vier waren. En kinderen van vier zijn leuk.
Mijn generatie smelt als ze van die kleintjes zien
Dan PR-en ze zich suf voor zichzelf

Vooral in de winter vind ik ze leuk. Dan hebben ze zo'n geknoopt wollen
mutsje, zo'n shawl achterstevoren, zo'n klein wantje, hun duim in de mond,
bungelend aan hun moeder
"We ffijn vandaag met macabareta naar de eendjes geweefft op het
sffleetje..."
Smelt! Doe mij er ook twee zo

Maar dat weet de reclame ook he, wat wij leuke kinderen vinden. Vooral die
van de Postbus 51 spotjes. Hoe ze ze elke keer weer weten te vinden
Daar was een zo'n meiske bij. Heeft zo'n parmantig gezichtje, en van dat
grappige blonde haar. Staat ze uitdagend met die handjes in haar
Oililly-broekje
Dan kijkt ze zo pittig in de camera en zegt dan "Wees een beetje zuinig op
de wereld, hij is van mij."
Op hun vierde zijn het al zeikers. Die zou je toch dood knuffelen

Ik ga nogal regelmatig met twee neefjes van mij om, die zijn twaalf en
vijftien jaar. Ken je ze? De twaalf- en vijftien-jarigen? Altijd zo'n klep
van hun pet in hun nek. Altijd kauwgum kauwen
En altijd "Jezus-tering-jezus he..."
Niet gewoon eerst "Hallo". Nee
"Jezus tering jezus... hoi..."
Die twaalfjarige had een afsluitende musical van zijn school. Nou, waar
denk je dat een musical van kinderen tegenwoordig over gaan? Vrede... Het
milieu
Dat horen wij toch graag he. Een liedje over vrede uit die onbedorven
keeltjes. Het slotlied was prachtig "Laat de kinderen de wereld redden,
tralala"
Alle ouders geroerd. Die van mij had een solo over het milieu "Ga toch op
de fiets, anders hebben wij straks niets..."
Ik was apetrots. Hij komt na afloop naar beneden
Hij "Wat vond je ervan..."
Ik "Ik vond het prachtig"
Hij "O ja. Ja, ging wel

Enfin, we komen buiten
Hij "Wat! Wat! Wat! Zijn we niet met de auto..."
Ik "Schat, het is tien minuten lopen naar huis. Je hebt schoenen van
driehonderd gulden aan, zou je daar misschien tien minuten op kunnen
lopen, denk je?"
Hij "Rustig. Relax man. Echt wel, best wel..."
Wij naar huis gelopen en hij zei de hele tijd dit
Hij "Jezus tering. Is dit nou lopen? Deden jullie dat vroeger of zo?"
Maar bij de winkelstraten ging het meteen een stuk beter. Bij elke etalage
Hij "Jezus tering he. Strak man. Echt wel straffend. Een Gelera Scooter.
Kost maar vijfendertighonderd gulden. Echt wel tof. Zodra ik geld heb, ga
ik er een kopen"
Ik "..Ehm..."
Komen we thuis. Ik vraag "Wat zullen we vanavond doen? Videootje huren?
Patatje, cola...?? "

De Heilige Drie-eenheid van de jeugd
Videootje, patatje, cola. En die videoootjes, da's geen Bamby meer hoor,
of 'Vier vuisten op safari'. Nee. Chain-saw massacre 6. Head-splash killer
hacabareter
Of Freddy and the final absolute horrible, terrifying,
you-never-want-to-see-this nightmare
En daar zitten ze dan zo naar te kijken
Hij "Mam, geinig he? Die man spat helemaal uit mekaar. Kijk, daar gaat zo
z'n hoofd..."
Ik stond op het punt van overgeven
Maar zeg ze niet dat de cola op is

Hij "Wat! Is de cola op...?"
Ze krijgen direct cold cola turkey. Schrapen langs de ijskast

Ach de jeugd heeft de toekomst. Ik hoop het voor ze. Want je ziet
'jongeren' op TV
Weet je wel... Die zo vaak naar de kapper gaan... Dan denk ik "Als die
jeugd de toekomst heeft, dan hebben we die toekomst in het verleden al
eens eerder gezien."